Γιατί να διεκδικείς δωρεάν σίτιση;
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, όχι με το “μια φορά κι έναν καιρό”, αλλά στο εδώ και το τώρα. Στη δήλωση του ο υπουργός Παιδείας Α. Μπαλτάς, στηρίζοντας τις δηλώσεις Βαρουφάκη περί “λιτού βίου”, παίρνει τη θέση να “ζητήσει” από γονείς και μαθήτριες/ές να βάλουν επιλογές πανεπιστημίων που να μην ξεφεύγουν από τις δυνατότητες τους να φοιτήσουν εκεί.
Οι παραπάνω δυνατότητες έχουν μειωθεί δραματικά ως αποτέλεσμα της πολιτικής στρατηγικής των τελευταίων ετών με σκοπό τη διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης με όρους που εντείνουν τις ταξικές αντιθέσεις με περαιτέρω επίθεση στην εργατική τάξη: Απαξίωση εργασιακής δύναμης (με μειώσεις μισθών), εκπαιδευτική αναδιάρθρωση (συγχωνεύσεις πανεπιστημιακών ιδρυμάτων κ.ά.) και μια σειρά διακοπής/κατάργησης φοιτητικών παροχών (σίτιση, στέγαση, συγγράμματα, μεταφορικά).
Η σίτιση στις σχολές σήμερα (ΕΚΠΑ πιο συγκεκριμένα) αναλαμβάνεται από εργολαβία η οποία εκμισθώνει υπαλλήλους για την παρασκευή και το σερβίρισμα. Η εργολαβία αυτή ρυθμίζει τις μερίδες βάσει του κρατικού προϋπολογισμού, με λίγα λόγια μέσω της φορολογίας. Μέσω της επιβολής οικονομικού πλαφόν για τη διαδικασία της έγκρισης, έχει μειωθεί ο αριθμός των δικαιούχων κάρτας σίτισης. Έτσι, καθεστώς έχει γίνει η επίδειξη κάρτας στο ταμείο ή αλλιώς η πληρωμή του αντιτίμου, σε ένα κλίμα αυξημένης επιτήρησης. Όλη αυτή η κουλτούρα αστυνόμευσης και υποχρεωτικής ύπαρξης κριτηρίων για τη δωρεάν σίτιση αναπαράγονται και από τις/τους ίδιες/ους τις/τους φοιτήτριες/ές, νομιμοποιώντας την και συνειδησιακά. Έτσι, μια λογικοφανής θέσπιση οικονομικών κριτηρίων ως προς όφελος των οικονομικά ασθενέστερων αποτελεί απλά ένα δούρειο ίππο για τη συνεχή κλιμάκωση των κριτηρίων αυτών σε δεύτερο χρόνο και την επιπλέον μείωση του κοινωνικού μισθού μας.
Από την πλευρά μας, προασπιζόμενες/οι τα ταξικά μας συμφέροντα, διεκδικούμε την καλυτέρευση της καθημερινότητας και των συνθηκών διαβίωσής μας, και στο πλαίσιο αυτό απαιτούμε δωρεάν σίτιση για όλες/ους.
Με τη διεκδίκηση αυτή δεν αναγνωρίζουμε στο κράτος την πατρική και γενναιόδωρη φιγούρα που μας κάνει “δώρο”, μέσω του πανεπιστημίου, λίγη τροφή. Αντίθετα διακρίνουμε στην “παροχή” αυτή απότοκο παλιότερων διεκδικήσεων στο πλαίσιο ταξικών αγώνων. Η τροφή αυτή παράγεται και φθάνει στα χέρια μας, όχι με κάποιο μαγικό τρόπο, αλλά χάρη στην ανθρώπινη εργασία η οποία υπόκειται σε όλους τους κανόνες εκμετάλλευσης του καπιταλισμού (κανόνες ακόμα πιο σκληροί στα πλαίσια ιδιωτικών εργολαβιών).
Ακόμη, βλέπουμε το πανεπιστήμιο σαν ένα εργοστάσιο παραγωγής εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού και τη σίτιση ως ένα ακόμη μέσο για τη συντήρησή του-συντήρηση η οποία θα γίνεται προσπάθεια να παρέχεται με όσο το δυνατόν μικρότερο κόστος. Στο πλαίσιο αυτό, η διεκδίκησή μας για δωρεάν σίτιση δεν έρχεται να προασπίσει ένα υποτιθέμενο “κράτος πρόνοιας”, αλλά να απαιτήσει προς όφελος της εργατικής τάξης ένα μεγαλύτερο μερίδιο του προϊόντος της εργασίας της.
Απαιτούμε δωρεάν σίτιση για όλες/ους και προχωράμε σε: μπλοκάρισμα των ταμείων, καλούμε τις/τους φοιτήτριες/ές να μην επιδεικνύουν κάρτα σίτισης και να διεκδικούν στην πράξη δωρεάν σίτιση για όλες/ους!
Συνέλευση Αναρχικών/Αντιεξουσιαστ(ρι)ών Σχολών Υγείας
mail επικοινωνίας: aasxolwnygeias@espiv.net
blog:steki-iatrikis.espivblogs.net