Με αφορμή την απόδραση του,καταδικασμένου για τη συμμετοχή του στη 17Ν,Χριστόδουλου Ξηρού,ο κρατικός μηχανισμός και τα Μ.Μ.Ε. βρήκαν την αφορμή να προωθήσουν την ατζέντα της αναδιάρθωσης των φυλακών.Αφού πρώτα εξαπέλυσαν ”αντι-αναρχικά πογκρόμ” με αιφνίδιες εισβολές μπάτσων σε σπίτια συντρόφων,άρχισαν να ξερνάνε και άθλια προπαγάνδα τρομολαγνείας που στρώνει το έδαφος για το νέο,αυστηρότερο σωφρονιστικό κώδικα.Ο τρομονόμος αυτός (τα credits ανήκουν στον υπουργό Δικαιοσύνης,Χαρ. Αθανασίου και Δημοσίας Τάξης,Ν. Δένδια) έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά από πρόσφατες “επιτυχίες” του ελληνικού κράτους: μετά απ’τους “Νέους Παρθενώνες”,δηλαδή τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών (στα οποία οι μετανάστες στοιβάζονται απλά και μόνο επειδή συνιστούν “παράνομες” υπάρξεις),το κράτος έκτακτης ανάγκης ανασυντάσσεται και επιτίθεται με φυλακές υψίστης ασφαλείας και ένα τιμωρητικό σύστημα βγαλμένο από τις πιο διαστροφικές ονειρώξεις κάθε φασίστα.

Ουσιαστικά αυτό που επιχειρείται είναι η αντιγραφή του αμερικάνικου ποινικού συστήματος,που περιλαμβάνει κελιά και φυλακές κλιμακούμενης καταστολής.Πιο συγκεκριμένα,το καινούργιο νομοσχέδιο προβλέπει την ταξινόμηση των κρατουμένων σε κατηγορίες τύπου Α,Β και Γ.Η διαστρωμάτωση αυτή αντανακλά ευρύτερους ταξικούς διαχωρισμούς,καθώς στην πρώτη κατηγορία (Α) θα συμπεριληφθούν “έκπτωτοι μικροαστοί” (μικροοφειλέτες,νεόπτωχοι κλπ) που σε καιρούς κρίσης μεταπίπτουν στην κατηγορία του πλεονάζοντος πληθυσμού.Η κατηγορία (Β) θα αποτελεί κυρίως συνέχεια του παραδοσιακού ποινικού συστήματος και θα υποδεχθεί υπόδικους-κατάδικους ”μεσαίας” παραβατικής συμπεριφοράς,ενώ η τρίτη (Γ) θα υποδεχτεί τους ”υψηλής επικινδυνότητας μπαμπούλες” της κοινωνίας του δόγματος Νόμος και Τάξη.Ποινικοί που καταδικάστηκαν με τη νομοθεσία 187 περί σύστασης εγκληματικής οργανώσεως,όσοι επιδεικνύουν απείθαρχη,εξεγερτική συμπεριφορά εντός των φυλακών και όσους το κράτος βαφτίζει ως υπονομευτές-”τρομοκράτες” της εθνικής ασφάλειας και ενότητας.

Η ζωή στα κελιά τύπου Γ θα αποτελεί μια αφόρητη κόλαση μόνιμης απομόνωσης,μια “φυλακή μέσα στην φυλακή”:μονοθέσια κελιά με ειδική φρούρηση,ελαχιστοποιήσεις των επισκεπτηρίων και των τηλεφωνικών επικοινωνιών (ουσιαστικά οριακή αποκοπή από τον έξω κόσμο),προαυλισμός που περιορίζεται στη μία ώρα και αναστολή αδειών για τα πρώτα δέκα χρόνια κάθειρξης.Παράγεται έτσι,ο τύπος του “κρατουμένου-τέρατος” όπως θέλουν να πλασάρουν προς τα έξω.Αν αυτός κατορθώσει και δεν ακρωτηριαστεί ψυχο-διανοητικά,ώστε να τον παραλάβει για ιατρική φροντίδα το ”ψυχιατρικό κάτεργο”,μονόδρομος θα είναι η βίαιη αντίδρασή του ενάντια σε ένα σύστημα που του έχει στερήσει τα πάντα,αυτο-επιβεβαιώνοντας έτσι την “ανώμαλη”
,εγκληματική ταυτότητα που του δόθηκε από το κράτος.

Παράλληλα,η δομή της φυλακής στρατιωτικοποιείται περαιτέρω με ειδικές δυνάμεις αστυνομίας να αναλαμβάνουν λειτουργίες επιτήρησης και ελέγχου,τη διαδικασία μεταγωγής κρατουμένων (πληροφορίες αναφέρουν και τη σύσταση ειδικών σωμάτων της ΕΛ.ΑΣ. εξειδικευμένων στην καταστολή των ταραχών και των προσπαθειών οργανωμένης απόδρασης) ενώ παράλληλα πριμοδοτείται η ρουφανιά μεταξύ των φυλακισμένων.Με το νέο νόμο θεσμοθετείται εως και η αμνηστία σε όποιον κρατούμενο-καρφί δώσει πληροφορίες στις αρχές για θέματα τρομοκρατίας (εκτός και αν ο ίδιος διώκεται στη βάση του τρομονόμου).Αυτές οι τακτικές αποσκοπούν στον καλύτερο έλεγχο των κρατουμένων μέσω του βαθέματος των διαχωρισμών τους ώστε να μπλοκαριστεί η οποιαδήποτε πιθανότητα συλλογικής οργάνωσής τους στη βάση των κοινων βιωμάτων και συμφερόντων τους.

Πρώτη επιτυχία για το ”κράτος μηδενικής ανοχής” ήταν ο βαρυποινίτης Ιλία Καρέλι,ο οποίος βρέθηκε νεκρός έπειτα από συλλογικό βασανισμό 2.5 ωρών από σκατόψυχους ανθρωποφύλακες ενώ βρισκόταν στην απομόνωση.Σύμφωνα με ενδείξεις από την ιατροδικαστική έρευνα των αλβανικών αρχών ο βασανισμός του κρατουμένου περιελάμβανε από βγάλσιμο νυχιών,σπάσιμο στέρνου με αγκωνιές,μέχρι σπασμένα πλευρά και χρήση ηλεκτροσόκ.

Όλα αυτά φυσικά,δεν είναι καθόλου τυχαία.Αποτελούν κρίκους στην τακτική του κράτους που παίζει σε δύο ταμπλό.Από τη μια εμπεδώνει ένα γενικευμένο κλίμα τρόμου για όσους αντιστέκονται αλλά παράλληλα κλείνει το μάτι στην φοβισμένη μικροαστική σαπίλα που ζητάει κυνικά ασφάλεια και προστασία από τις ”επικίνδυνες τάξεις”.Η κρατική τρομοκρατία θεσμοθετείται πια και με το νόμο,κάτι που ήδη γινόταν άτυπα,με τις προφυλακίσεις κατοίκων της Χαλκιδικής μετά από παράνομες λήψεις DNA,για τη συμμετοχή σε μια “εγκληματική οργάνωση-φάντασμα” που δεν εμφανίστηκε ποτέ,με την εκδικητική καταδίκη του Τάσου Θεοφίλου σε 25 χρόνια κάθειρξη για “απλή συνέργεια σε ανθρωποκτονία”,με μόνο στοιχείο ένα δείγμα DNA σε κινητό αντικείμενο,με την ανάλυσή του βγαλμένη απ’τα εργαστήρια της ΓΑΔΑ που όλοι οι εμπειρογνώμονες απέρριψαν ως “ελλιπή”.

Αρνούμαστε να δεχτούμε την ψευδαίσθηση που μας πλασάρουν τα μέσα,περί φυλακών-εγγυητών της τάξης και της ασφάλειας,όπου εκεί κλειδώνουν τους “κακούς” για να μείνουν μακριά “απ’τα σπίτια μας” και τις μικροαστικές μας φαντασιώσεις.Βλέπουμε τις φυλακές για αυτό που είναι,ένα μπουντρούμι γι’αυτούς που ξέρασε το σύστημα,είτε επειδή δεν είχε που να τους αξιοποιήσει,είτε επειδή ποτέ δεν αποδέχτηκαν την ηθική του.

Οι φυλακές δεν αποτελούν ένα ”εξωτικό μέρος”,αποκομμένες από τις ευρύτερες διεργασίες που συντελλούνται έξω από αυτές.Εκεί εφαρμόζονται αρχικά οι νέες τεχνικές πειθαρχίας και σε αυτές βλέπουμε να αντανακλάται η μελλοντική εικόνα του κοινωνικού ελέγχου.Άλλωστε,και οι δεκάδες κάμερες υψίστης ασφαλείας ξεκίνησαν την “καριέρα” τους,δειλά-δειλά ως πειράματα επιτήρησης στα σωφρονιστικά ιδρύματα για να επεκταθούν και να “μεταναστεύσουν” σε εμπορικά καταστήματα,κρατικά κτίρια και δημόσιους χώρους καταγράφοντας την κάθε μας κίνηση,σε μια κοινωνία που όλο και περισσότερο θυμίζει φυλακή.Στεκόμαστε δίπλα στους κρατουμένους,ισότιμα,παλεύοντας μέσα και έξω απ’τις φυλακές,απέναντι σε μπάτσους,ανθρωποφύλακες και δικαστές,μέχρι το επαναστατικό γκρέμισμα κάθε φυλακής.

“ […]Οι φυλακές στην Ελλάδα φυσικά και έχουν προβλήματα, φυσικά και είναι ντροπιαστικές ακόμα και για φυλακές. Το πρόβλημα στις ελληνικές φυλακές δεν είναι ότι κάθε δυο χρόνια πραγματοποιείται και μια απόδραση, αλλά ότι χιλιάδες άνθρωποι κάθε μέρα στοιβάζονται σαν τα ποντίκια, υποσιτίζονται, στερούνται το νερό και τη θέρμανση. Πρόβλημα στις ελληνικές φυλακές είναι η αισχροκέρδεια μέσω των υπερκοστολογημένων τηλεφωνικών κλήσεων και των ειδών πρώτης ανάγκης. Πρόβλημα είναι η αδυναμία τακτικών επισκεπτηρίων καθώς οι περισσότερες φυλακές είναι κτισμένες εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από τα βασικά αστικά κέντρα και εκατοντάδες μέτρα από κατοικημένες περιοχές.

Πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει πρόβλεψη και ειδικός χώρος για συνεύρεση μεταξύ συζύγων όπως συμβαίνει ακόμα και σε τριτοκοσμικές χώρες. Πρόβλημα είναι ότι εν έτει 2014 απαγορεύεται στους κρατούμενους η πρόσβαση στο διαδίκτυο.

Πρόβλημα είναι ότι ένα μεγάλο μέρος των κρατουμένων βρίσκεται στη φυλακή χωρίς στοιχεία αλλά μόνο βάση του άρθρου-εκτρώματος 187 περί εγκληματικών οργανώσεων. Πρόβλημα είναι ότι εκατοντάδες κρατούμενοι στερούνται τις άδειες που δικαιούνται επειδή υπάρχουν ευθυνόφοβοι εισαγγελείς και διευθυντές φυλακών, παρ’ ότι το ποσοστό παραβίασης των αδειών στις ελληνικές φυλακές είναι από τα χαμηλότερα σε παγκόσμιο επίπεδο. Προβλήματα στις ελληνικές φυλακές υπάρχουν εκατοντάδες και σίγουρα η οποιαδήποτε ανύπαρκτη, ούτως η άλλως, μορφή «επιείκειας» δεν είναι ένα από αυτά.”

Τάσος Θεοφίλου,φυλακές Δομοκού 11/3

ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΛΙΑ

Συνέλευση Αναρχικών/Αντιεξουσιαστών Σχολών Υγείας

mail επικοινωνίας:aasxolwnygeias@espiv.net