Κέρασμα καφέ και πολιτικής προπαγάνδας, γλείψιμο, δωρεάν σημειώσεις, καιροσκοπικές σχέσεις και ατομικό καβάτζωμα. Η κυνηγετική περίοδος των εν δυνάμει ψηφοφόρων, που ονομάζεται φοιτητικές εκλογές ξεκίνησε. Για το σύνολο των φοιτητικών παρατάξεων και την κυρίαρχη ιδεολογία/λογική οι εκλογές αυτές αποτελούν την αποθέωση της δημοκρατίας και την πραγμάτωση της ατομικής ελευθερίας.
Η πραγματικότητα για εμάς είναι διαφορετική. Βλέπουμε τις εκλογές ως θεσμό που καλλιεργεί την ψευδαίσθηση ότι “εκπληρώσαμε το πολιτικό μας καθήκον” ψηφίζοντας και ως μια διαδικασία στην οποία μεταφέρουμε και αναθέτουμε τη συλλογική μας δύναμη σε ”φωτισμένες” πρωτοπορίες ειδικών που θα αναλάβουν να επιλύσουν τα προβλήματα και να εκπληρώσουν τις ανάγκες-επθυμίες μας. Κάποιοι θα επιλέξουν στη βάση του ψευδο-διλήμματος “να μην βγει πρώτη δύναμη η ΔΑΠ/Νέα Προοπτική/ΠΑΣΠ” ή θα ψηφίσουν την αριστερά ως “το λιγότερο κακό”, άλλοι θα στηρίξουν τους φίλους τους, ή θα πουν “γνωρίζω πως οι εκλογές δεν αλλάζουν κάτι, ψηφίζω απλά για να ψηφίσω”. Για όποιο λόγο όμως τελικά και να ψηφίζει κανείς, συμμετέχοντας στη διαδικασία τη νομιμοποιεί συνειδησιακά, πείθει τον εαυτό του και τους γύρω του για την “αναγκαιότητα των εκλογών”. Των εκλογών που δρουν ως κινηματική εκτόνωση και αναδεικνύουν τους φοιτητοπατέρες του σήμερα, αυτούς που θα στελεχώσουν και τους κομματικούς/κρατικούς μηχανισμούς του αύριο.
Η δική μας Αντιπρόταση λέει πως η κατάκτηση των ελευθεριών δεν γίνεται μέσω εκλογών και αντιπροσώπων, αλλά με τη δημιουργία δομών τέτοιων όπου ο καθένας ισότιμα και αντιιεραρχικά θα καταθέτει τη γνώμη του και θα συνδιαμορφώνει άμεσα τις συλλογικές αποφάσεις και τα πολιτικά δρώμενα. Το ζητούμενο είναι η συλλογικότητα σε κάθε έκφανση της κοινωνικής ζωής, η άμεση συμμετοχή όλων στην δημιουργία της καθημερινότητάς τους μέσα από συνελεύσεις σχολών, και γειτονιών, που θα παρεμβαίνουν χωρίς διαμεσολαβητές. Με βασικό μας ζητούμενο την ελευθερία, δεν αποδεχόμαστε τον φετιχισμό της πλειοψηφίας η οποία ιστορικά έχει χρησιμοποιηθεί για να παραγκωνίσει μέχρι και να εξοντώσει διάφορες μειοψηφίες. Το να χτίζεις από κάτω σημαίνει να έχεις συνείδηση της ελευθερίας σου αλλά και των ευθυνών που αυτή συνεπάγεται προς τον εαυτό σου και προς τους γύρω σου. Το πρόταγμα της αυτοοργάνωσης περιέχει εν τέλει το θράσος να πάρεις πίσω ό,τι σου ανήκει – την ευθύνη της ζωής σου – και όχι να την παραδώσεις στα χέρια του κάθε καλοθελητή/νταβατζή των αναγκών σου.
Μέχρι την κοινωνική επανάσταση και την ολική απελευθέρωση
Συνέλευση Αναρχικών/Αντιεξουσιαστών Σχολών Υγείας